ben ve 3 arkadaşım var ova gibi ortası oyuk dağlardayız bizim dışımızda bölgede 4 birlik var yürüyoruz yakınlarda bir şeyler olacak biliyorduk ama bu kadar erken olacağını kimse bilmiyordu biz arkada yürüyen birliktik öndeki birlikle aramızda birkaç kilometre vardı öndeki birlikten tanıdığım bi nejan vardı çerkesdi ilerledik ilerledik akşam saatleri gün yavaştan batıyordu gözlerimiz kamaşıyor güneşe bakamıyorduk birliğimdeki arkadaşımın telsizinin anteni sallanıyordu her adımında batan güneş omzunun arkasında kalıyor diğer adımında tekrar gözüme vuruyordu öyle tedirgindim ki etrafımda olup biten her şeyi yakalıyordum adımlarımda bacağıma çarpan çantamın ipini hatırlıyorum önümde yürüyen telsizciden gelen hışırtıları hatırlıyorum eyüpün nefes nefese kalmasına rağmen fıkrasına devam etmesini hatırlıyorum