yaz ayı bitmişti ve okullar açılacaktı bu yüzden baharlar da dönmüştü. Bahar geldikleri ilk gun yorgun olduğu için dışarı gelmek istemedi ama ertesi gun cafeye gidebilcegimizi söyledi.

Öğlen buluşacaktık. Fakat ben taaa sabahın köründe ayaktaydım. Kahvaltımı yaptım güzelce, giyeceğim kıyafetleri de ayarladıktan sonra buluşma saatini beklemeye başladım.

Saat gelmişti.Bu sefer direk cafede değil de baharlarin evinin olduğu sokağın başında buluşmak istedim. Hani onu ordan alıp cafeye beraber geçelim düşüncesindeydim.O yüzden 1 saat önceden evden çıkıp otobüsle baharların oturduğu yere gittim. Saat gelince de mesaj attim ben cafeye geçtim diye.O da cevap olarak "neden o kadar erkencisin" dedi.2 dakika sonra sokaktan iniyordu. Durağa gelene kadar beni farketmedi. Bende kendimi gizledim zaten durak arkasında.

Bu beklerken otobüsü ben arkasından usulca gidip omzuna kapı tıklatır gibi tıklattım, aniden kafasını çevirip beni gorunce şok oldu, ve çok mutlu olmuştu ki kocamann kocaman sarıldı bana. Nasıl da özlemişim diye söyleniyordu. Uzun süre sonra görmenin etkisi baya büyüktü gerçekten. Klagib yaz ayı nasıl geçti muhabbeti yaparken otobüs geldi. Otobüste de sohbetimiz devam ediyordu keşke otobüs hiç durmasa ve ben baharı sürekli dinleyebilseydim.