Uyandığımda kendime gelememiştim sağ gözüm kan içindeydi sanırım kafam yarılmış ve akan kan yüzümü kaplamıştı.

Ama bu durumda bile evi gördüğüm için şükrediyordum ayağa kalkmaya çalıştım tam kalkarken biri itti sanki ama kimse yoktu korkuyordum sanki rüzgar kulağıma birşeyler fısıldıyor bana engel oluyordu

Ama artık bu durumdan bıkmış biri olarak ayağa kalkmak istiyordum..

Ve sonunda kalktım ama beni iteleyenin kim olduğunu az çok tahmin edebiliyordum onlara yaklaşmıştım artık.

Amacıma tamamen ulaşmak için biraz daha zorladım kendimi ve sonunda düz bir yol bulup ilerledim yol sürekli dönüyordu ve aşağısı uçurumdu