Banu biraz korkar gibi olmuştu , sıradışı ve anormal bir görüntüydü... Çağrı ve Tümer arabadan inmek üzere kapılarını açmaya yeltendiler.
Ayaklarını yere basmadan araba büyük bir şiddetle sallandı... Sanki iki dev el arabayı titretiyor gibiydi ve oturduğumuz araba koltuklarından dahi yere düşmüştük...
Bu daha önce duyduğumuz deprem sarsıntısı gibi bir şey değildi , bir kuvvetin var olduğu belliydi...
Banu ağlamaya başlamış , Çağrı ve Tümer kaskatı kesilmişti.
O an kulağımın dibinde duyduğum sesi , hissettiğim nefesi asla unutamam...
Kulaklarımı sağır edercesine bir ses "Minhel hak" diyordu... Bunu çok kere tekrarlıyordu yaklaşık 10 saniye süren bu anın sonunda arabanın sallantısı durmuştu.
Kafamızı çevirdiğimizde tarlada kimsenin olmadığını fark ettik... Bunu yapan o kadınlar olabilir miydi diye düşünmeden edemiyorsunuz ? Ancak bize doğru hareket dahi etmemişlerdi , peki şimdi nerdelerdi ?
Bu sorular o an sıcağı sıcağına insanın aklına gelmiyor... Hızlıca arabayı çalıştırdık... Banu titriyordu , diğer 2 genç arkadaşım da kendinde değil gibiydi açıkçası...
Hızlıca arabayı çalıştırdık... Araba stop edip duruyordu Çağrı denen arkadaş iyi şoförlüğüyle tanınan bir çocuktu ama arabayı kaldıramamıştı.
Arabayı nihayet çalıştırıp çevre yolunu aramaya ve Bursa merkezine geri dönmeye karar verdik.
Kimse az önce yaşanan olayla ilgili konuşamıyordu...