yakın sigaraları

Öncelikle selamın aleykum gençler bi gün bi hastalığım olduğunu öğrendim aslında hemen öğrenemedim de bir gün ayağım ağrımaya başladı işte hiç ses çıkarmadım felan sonra işte aradan günler geçti ben iyice yürüyemez oldum ayağım boşa çekmeye başladı sanki ayağım yok oluyodu bi anda yere düşüyodum sonra işte bi gün hastaneye gittik annemlerle kan felan aldılar sonuçları almaya gittik direk hastaneye yatırdılar beni daha noldu demeye bile fırsatım kalmadan hemde sonra işte aradan günler geçiyo bu günler içinde de bi ton doktor gelip tahlil felan yapıyolar sonra işte bi gün bi baktım annem dışarıda sessizce benden saklanarak ağlıyo sonra işte hiç sesimi çıkarmadım ben odaya geri girdim yanlız kalmak istiyodur biraz diye sonra işte bıraktım onu orda odaya girdim tekrardan sonra işte annem elini yüzünü felan yıkamış odaya geldi noldu dedim söylemedi biraz ısrar ettim işte sonra dedi ki doktorlar diyo ki sende kötü huylu tümör varmış ayağında dediler dedi o an böyle içim bi hoş oldu kelimelerin anlatamayacağı bi his oluştu resmen içimde ama bunu anneme belli etmedim tabi içim resmen kan ağlıyordu ama ona belli etmeden gülerek dedim ki boşver anne ben senin oğlunum bunu da atlatırım hiç olmadı ölürüm öbür tarafta beklerim ben seni merak etme dedim sonra işte aradan aylar geçti hastanedeki doktorlar dedi ki bize biz bunun tedavisini burda yapamıyoruz Ankaraya göndercez sizi dediler bizde napcaz elimizde çare yok mecbur tamam dedik sonra işte günler geçti biz gittik ankaraya ameliyat oldum enfeksiyon yanlış teşhis kemik enfeksiyonu var dediler 13 ay boyunca hastanede yattım bu sürede de serum yoluyla antibiyotik ilaçlar aldım damar kalmadı artık neyse işte geçmedi hala ağrılar felan bidaha ameliyat oldum bu sefer lezyon damarlarla sinirlere çok yakın elleyemedik dediler ama ben bu süre içinde sürekli annemlerden habersiz dışarı çıkıp sessiz sessiz ağlıyorum sırf onlar görüp daha çok üzülmesinler diye neyse işte son kez ameliyat olcan bu sefer herşey bitcek dediler bana tabi bu kaçıncı oluyo güvenemedim ama yinede bi umut girdim ameliyata ve biliyo musunuz o küçücük umut hayatımı kurtardı arkadaşlar şimdi iyiyim yürüyüp eğleniyorum ve benim hastalığım ölümcül bi hastalıktı neyse demek istiyorum ki hiçbişey için geç değil hiçbişey için çok çabuk pes etmeyin anı yaşayıp her zaman mutluluğa koşun arkadaşlar buda böyle başımdan geçen bi olaydır güle güle.