Üzülecek olayım
Dün gibi hatırlıyorum 13 yaşındaydım 6.sınıfı bitirip karnemde teşekkür belgesi almıştım.
Okul kapandıktan 1 hafta sonra Annemin verdiği kararla memlekete köye gitmiştik.
Abim ben 6 yı bitirirken oda yeni liseye geçicekti , aramızda 2.5 sene fark var .Abime hiç benzemiyordum ne huy nede tip olarak ben zayıf o baya şişman.
Mahallede kovalamaca oynarken koşamazdı hemen nefesi daralırdı .Kısa biyografiyi geçip hemn olayı anlatım .
Köye gitmiştik dayımlara .
Dayımların komşuları biraz değişiktirler çocukları filan da öyle Kuzenlerimle oyun oynarken ,göle yüzmeye giderken tip tip bize bakarlardı galiba bizi sevmemişlerdi bende onları sevmemiştim amk.
Bunların kapısında köpek vardı işte cinsini tam bilmiyorum ama adını hiç unutmam Koçero.
Bu köpeğe niye bu ismi takmıştılar anlayamamıştım. köpeği de kendilerine benzetmişlerdi yabancı birilerini görünce artislik yapıyordu .
Hayvanları severim benimde o zmanlar pazardan aldığım şu renkli civcivler vardı onları besliyordum karton kutuda gerçi 2 haftada ölmüşlerdi ama olsun çok sevimlilerdi.Üstelik ucucda 2 liraydı tanesi
Koçero köye gittiğimiz günden beri bizi görünce sürekli havlardı gibecek gibi sanki zinciri koparıp bize saldıracak parçalaamk istiyordu köpeğin neden bize atar koyduğunu bilmiyorum hayvansal içgüdülerindendi galiba şehir çocuklarını oda sevmemişti.

Köyde 12 . günümüz koçero ya alışmasakta sahiplerine biraz daha alıştık artık onlarla aramızı biraz olsun yumuşatmıştık onlara şehir hayatından filam konuşuyrdum muhabbetleri gayet iyi ama geneli biz konuştuk onlar dinlediler .
Köyde bazı şeylere alışmaya başladık akşam erken yatıp sabah erken kalkmak horoz sesiyle uyanmak koyunları otlatmaya zütürmek vs.
Olabildiğince kısa tutmaya çalışıyorum ama kaptırınca kendimi istemeden uzatıyorum neyse
siz okurken ben devdıbını yazıyım