Tatilde tanıştık onunla da, numaramı filan verdim. Sonra yaptığımın yanlış olduğunu anlayınca onunla da arama mesafe koydum mesajları bir daha aç dedi. Bu sefer yapmadım, tamam dedim güveniyorum. Belli güvendiğin dedi. Ne bekliyordun dedim. Bir şey beklemiyordum filan diyip trip attı. Ne yapacağım hakkında bir fikrim var mıydı, yoktu.

Ahmet olayından sonra Melis'i affetmek istiyor muydum hayır.
Melis'in Ahmet'i benden saklaması zoruma gitmiş miydi, oldukça fazla.
Kolunu onun yüzünden kırması, beni kırıp paramparça etmişmiydi, fazlasıyla.

Bak dedim, bunları anlattın, ben eski sevgilimle konuşsam, senin haberin olmasa nasıl hissedersin dedim. Haklısın yapmamam gerekirdi dedi. Bir şey diyemedim. Ben seni 1 kez affettim, sevgime yenik düştüm, şimdi sıra sende, bakalım hangimizin sevgisi daha fazla diyerek vurdu beni zayıf noktamdan.

Düşününce onun affettiği konuyla kendi affettiğim konuyu yan yana koydum ve kıyasladım, açık ara benim yaptığım pislik önde gidiyordu ve o affetmişti.

Kabul ediyorum tamam seni affedicem dedim. Sevinir gibi oldu, ama bir şartım var dedim. Heyecanla ne diye bakarken satranç oynayacağız beni yenersen kabul dedim. Şaşkın şaşkın bakıyordu bana, amacım çok farklıydı burdaki, o yaşıma kadar satrançta yenilmemiştim ama oynamamız lazımdı. Yenemezsem dedi, olmaz dedim. Ya şimdi ne alaka hikayeci diyerek kızdı, şartım bu dedim. Tamam ama bilmiyorum ki dedi. Öğrenirsin yarın oynarız dedim. itiraz etse bile değiştiremedi fikrimi.

Bıraktım evine, akşam yokum dedi. Neden dedim satranç öğreneceğim dedi, güldüm, beni bu yaşıma kadar yenen olmadı dedim. Aslında ilk yenen o olacaktı, ulan neden uzatıyorsun o zaman konuyu diyenlerinizi duymuş gibiyim, beyler ben bu kızı hemen kabul edemezdim. Beni kaybetme korkusuyla satranç oynacaktı ve acemiydi, bol bol düşünecekti, bu da demekti ki sessizce saatlerce ona bakma şansına sahip olacaktım. Bu sırada aramızda ki soğuklukta gidecekti.