Bu güne istediğim her şeyi almışlardı, ne istediysem anında elimdeydi, babam beni bu konuda uyarmıştı hala unutamadığım 2 sözü var, ara sıra yine söyler.

-işin ucunda ölümde olsa yalan söyleme.
-Ne istersen alırım ama benim param olduğunu unutma, ne zaman kendi paranı kazanırsın o zaman övün.

Bense bu laflarladan sonra asla babamın parasıyla övünmedim. Kendi paramı kazanınca dedim hep ve bir şey istediğimde almadılarsa itiraz etmedim, bazen babamın işleri kötü oldu bazen almak istemediler hepsinde anlayışlı davrandım fakat bu sefer iş farklıydı, babama eyvallah tamam dedim ama konuşmam lazımdı, annem mutfağa gider gitmez baba kız arkadaşım var benim dedim. Oda ne demek istediğimi anlamış gibiydi.

Bakarız sen sıkma canını dedi. Baba dedim nedir bu işlerin kötü gitmesi filan, sorma işte yaza düzelir dedi. Hayırlısı dedim geçtim odama, kızla buluşurken cebimde para olurdu genelde, şimdi o paranın yarısıyla geziyordum. Bunu ona anlatmakla anlatmamak arasında kaldım, anlatsam sana yük mü oluyorum der diye korktum, anlatmasam durum kötüydü, Melis'in bir huyu vardı hatta 1-2 kez kavgasını etmiştik, diğer kızlardan farklı olarak hesabı bana ödettirmeyi sevmezdi, evlenince sen ödersin filan derdi ama bende o güne kadar ona hesap ödettirmemiştim.

Gittiğimiz yerleri de değiştirme şansımız yoktu. Babamın yanına gittim çalışmak istiyorum baba dedim. Nerden çıktı şimdi bu okulun var dedi. Bilmiyorum bulurum herhalde bir iş dedim. Adam üzüldü ama sabretmesini biliyordu. Detayları anlatırsın bana dedi. Melis'e de bahsetmedim iş meslesinden, okula gitme zamanım da yaklaşıyordu.