Bu motivasyonumu daha çok düşürdü, ulan neden bilmiyorum ama oynamadım, koç ben devam etmek istemiyorum dedim, direk gönderdi soyunma odasına, 27 sayı farkla yeniliyoruz, hazırlık filan demiyor adamlar, koç bir güzel dövdü beni, çık oyna dedi. Tamam dedim dıbına koyim. 3.Çeyreğe bir başladık pir başladık 3.Çeyrek sonucu fark 7ye indi ben 17 sayı 4 asistle oynadım. Defansta biraz varlık göstersek öne bile geçebilirdik, son çeyrekte sahada kıyamet koptu, üst üste 4 üçlükle başladık, öne geçtik, üst üste 4 üçlük yedik, öyle böyle derken, 4 sayı farkla kaybettik maçı, neye yanayım bilmiyordum, Ebru ve Melis görmüştü bizim yenildiğimizi, ona mı yanııym, koç iyiydin bugün dedi ona mı yanıyım, takımı ilk yarı ben gibmiştim amk.

O mutsuzlukla gittim soyunma odasına, üstümü değiştirdim çıktım yukarı, gelmişlerdi bi hoşgeldiniz demezsem olmazdı, gittim bekliyorlardı, teşekkür ettim geldikleri için, Melis'e baktım donuk donuk, Doğum günün kutlu olsun dedim, Teşekkür ederim dedi, Teşekkür ettim yeniden geldikleri için, eve gidip bir şeyler söyleyim ben, görüşürüz dedim. Ebru takıldı annen yemek yapmayı bilmiyor mu diye, şehir dışındalar şuan babamla birlikte dedim, şakanın takunu çıkarmadı, afiyet olsun dedi, yolda giderken hırsımdan deliriyordum, maçı kaybetmiştik.