http://www.imgim.com/14722271279191680438170.jpg

not tam olarak buydu beyler. oturduğum koltukta kala kaldım. hıçkıra hıçkıra ağlamaktan halsizleşene kadar ağladım. dolaba zor zar yürüdüm, içmeye birşey vardır diye. 2 tane bira çok azda rakı vardı. rakıyla birayı karıştırıp içmeye başladım. bir elimde not diğer elimde rakı / bira karmaşasının olduğu kadeh. tadı çok acıydı beyler denemeyin, ama o an ne kadar acı olursa olsun benim içimi daha fazla yakamazdı. kahrolmuştum. binlerce defa okudum o notu. "affet ben seni affettim" diyordu. attığım tokat için affetmişti. beni ben onu ne için affedecektim ? edilen hakaretlere dayanamayıp hayatta en çok sevdiği şeyden vazgeçirilmek zorunda olduğunu mu ? neyi affedecektim beyler ? kızamadım. kendimi cami avlusuna bırakılmış bebek gibi hissetmekten alıkoyamadım kendimi. günlerce o koltukta elimde o notla oturdum, ne bir acıkma ne bir susama ne uyku hali sadece kitlenmiştim, gözlerim sürekli doluydu. bazen boşalıyordu yaşlar. kaç gün oturduğumu yemin ederim bilmiyorum. kalktığımda dizlerim tutmadı. yüzüm çökmüştü, zayıflamıştım beyler 1 hafta içinde bambaşka biri olmuştum. telefonum geldi aklıma. arayacaktım. aradım...