ilkokul zamanlarında daha 1. sınıftayken bi kızdan hoşlanmıştım. Kız okul birincisiydi bende onunla arkadaş olmak için çabaladım çalıştım okul 1. liğine aday oldum(amk zaten en hızlı okuyan toplama çıkarmayı 10 saniye içinde yapan okul 1.si gibi oluyo 1. ye çok takmayin).
Bi gün hoca çalışkanlar sırası diye bizi yanyana koydu varya ben bu kadar sevinmemişimdir. Belki ama utanıyorumda kız sonuçta neyse bi gün TV den bi laf duydum:
"En iyi aşklar nefretten doğar"
Tabi bende mal gibi inandım .1 2 hafta sonra kızla kavga ettim kolunu büktum ağladı falan hoca geldi beni dövdü annesi geldi beni dövdü seni polise veririm dedi bende inandım ağladım hatta babam duydu beni dövdü sonra kimseyi tam sevemedim bi daha.