Aslinda bu dertten bile sayılmaz sıkıntı diyelim. insanlarla iletişim kurabilsem de anlaşamıyorum. Muhabbetleri esprileri ilgi alanları ters geliyor bana. Bulunmaz hint kumaşı da değilim ki amk. Bu yüzden genelde tek başımayım. Beraber sinemaya gittiğim, sahilde gezdiğim karşılıklı oturup çay-kahve içebildiğim kız-erkek bir insan evladı yok. Arada sırada birileriyle bir şeyler paylaşmaya ihtiyaç duyuyor insan fakat ben kendi kendine yetmeye çalışan biriyim. Ben anı yaşayamıyorum ya geleceği düşünüyorum ya geçmişi. Hayattan zevk alamıyorum amk. Nasıl geçecek bu depresiflik ?