10.07.2501 09:35
Biz astronotlar olarak dünyanın son umuduyduk. Dünyaya çarpacak bir meteorun etkisini durdurabilecek kadar güçlü bir enerji kalkanımız yoktu. Eğer bu meteor dünyaya çarpacak olursa 100000000 MegaTonluk bir güç dünyayı uzaydan silmeye yeterdi .Kalkanlarımız bu gücün sadece yarısını kaldırabilecek güce sahiptiler. Uzaya çıkıp bu işi ordan halletmemiz gerekiyordu çünkü bir negatif takiyon füzemiz vardı fakat bunu doğru menzile ulaşınca yapmalıydık. Füze sadece uzaydan atılabilirdi çünkü bu yıllarda dünyanın her tarafı toz duman olmuş 4. Dünya savaşı yeni bitmiş dünyada ülke diye bir kavram kalmamış tüm dünya birleşip bir barış anlaşması yaparak tek bir devlet oluşturmuş ve bu devletin ismi UDB (Ulusal Devletler Birleşiği) olmuştu .Denek arkadaşlarımla ben GYP (Genetik Yetiştirme Projesi) 'nden çıkıp eğitimlerimizi bitirmiştuk uzay gemimiz hazırdı . Kaptan olarak ben seçilmiştim mürettebatımda ise Ali ,Ahmet ,Dilek ve Alice vardı.
ali çok zeki , bilgisayar ve donanım mühendisimiz olarak buradaydı
ahmet nişancımız, dilek doktorumuz ve alice ise benim asistanım olarak yanımdaydı sarı şaçlı mavi gözlü eski almanya uyruklu güzel bir kızdı. Zaten ilgim hep ondaydı 1 hafta sonra füzeye binip uzaya doğru yola çıkmaya adımımızı atmıştık. Houston geri saymaya başlamıştı uzay kemerlerimi takmış pilot koltuğuma oturmuş yapay yer çekimini aktif etmiştim ondan geriye saydı son 3 e gelince füzeyi manuel kontrole alarak kaldırmıştım ama daha uzaya çıkmamıştı atmosferden çıktığımız anda geçmemiz gereken 100 binlerce uzy çöpü bizi bekliyordu