7. Sınıftayım o zamanlar babam ben 5. Sınıftayken Irak'a gitti çalışmak için.

Öyle görüntülü sohbet şu bu da yok o zamanlar zaten telefonla bile zor konuşuyoruz.

Okuldaydım beyler beden dersiydi. Küçüğüm işte 13 yaşındayım 2 yıl görmemiştim tipini bile unutmuşum babamın. Oynarken bahcede hademe Yusuf amca geldi gibikbirbeyin kapıda baban var seni soruyo dedi. Ne babası Yusuf amca burda değil o dedim. Gelmiş ama dedi bana.

Koştum kapıya bir baktım babam karşımda. Saçları uzamış omuzlarına düşmüş keza sakal desen yine öyle kış ayı üzerinde kalın bi mont siyah bi pantolon ve bot. Ama beyler çok değişmiş saçı sakalı sevmezdi hiç ama uzatmış iyice kilo da vermiş baya incelmiş tanımayamadım sadece sesinden tanıdım.

Hemen koştum kucağına atladım dakikalarca öptüm öptüm öptüm doya doya benim de babam yanımdaydı artık çocuklar benle babası nerde kimse bilmiyo diye dalga geçemeyecekti.
Bana oğlum ben dilekçe verdim mudure git çantanı al gel anneni de alalım gezelim hep beraber dedi tamam dedim.

Bizim sınıfta her sınıfta olduğu gibi böyle değişik Kürt kılıklı çocuklar vardı çete gibilerdi benimle hep babam yok diye dalga geçerlerdi ama gördüler babamı işte buradaydı gelmişti hepsi sus pus olmuşlardı 13 yaşındaydım ama sanki 30 40 yaşındaymış gibi olgun bi yüz ifadesiyle yanlarından gerine gerine geçtim.

Geldikten 2 hafta sonra tekrar gitti babam ve kaldıkları kampta patlayan bombayla ölmüş ben 2 hafta sonra öğrendim annem de akrabalar da bana söylemedi neymiş efendim derslerimi etkilermiş.

Aradan 9 yıl geçti toprağın bol olsun baba belki çok göremedim yüzünü belki duyamadım sesini ama yinede seni çok seviyorum.