Yıllardır içime çektiğim yurt battaniyesinin kokusunu duyumsuyordum okula ilerlerken. Bahar depresyonu dediğim illet benliğime gitgide daha çok sirayet ediyordu o kokuyu anımsadıkça.Bu düşünceler içinde kıvranırken okula gideceğim otobüs durağına varmıştım bile. Otobüse bindim.Ücreti şoföre hayrına uzatır gibi uzattıktan sonra uyuya kaldım. Uyandığımda okuldaydım.Üzerimdeki bıkkınlık daha da artıyordu.