Az önce başıma gelen bir olayı anlatıcam.
Beylikdüzünde perlavista avm var burda olan bilir çıktım avmden yollardaki ışıklar yanıp sönüyor yine bir engelli abimiz çocuğuyla yürüyor basının üstündede çamaşır deterjanı 10 kglik abi taşıyayım mı istersen dedim işimde yoktu gerek yok kardeşim dedi çok teşekkür etti 10 metre sonra oğlu baba çok yoruldum dedi adam üzgün şekilde oğlum az sabret dedi tabi incici panpanız ani bir hareketle çocuğu kucagına alıp abiyi evine kadar zütürdü ve dünyada hala güzel şeyler olabilecegini anladı. bir insanı mutlu etmiş olmanın verdiği hisle size bunu anlatıyorum sizde elinizden geldikçe yardım edin ve gözlerindeki o ışıltıyı görün saygılar