Üç saat boyunca matematik çalışmış bir insan olarak, kendimi atomu bile parçalayacak kapasitede hissediyordum. Annem defalarca odaya girip çeşitli atıştırmalıklar getirmişti. Bir ara kendimi üniversite sınavına hazırlanan mağdurlar gibi hissetmedim değil. Üç saatin sonunda, kitabın yapraklarından origami yapmaya başlamıştım. Uçsuz bucaksız okyanuslara açılacak bir kayık, uzayda uçabilecek bir uçak yaptım. Tam turna yapmaya girişmiştim ki odaya biri daldı. Kafamı kaldırıp beni sanatımdan uzaklaştıran kişiye baktım. 

Hadi oradan! O da mı origami lan?

Gözlerimi kırpıştırdım. 

Eylül?