Cemil abi anlamıştı zaten neden işe gelmediğimi, ses etmezdi. Daha önceleri defalarca fazla çalışmamdan, yalnızlığımdan şikayet edercesine konuşmalar yapmıştı benimle. Hepsinde de haklısın abi der, konuyu değiştirirdim bir şekilde. Ağır ağır geldi masaya doğru, çekti sandalyeyi, bütün ağırlığı ile oturdu yanımıza.

"Hoş geldin Funda" dedi yüzü gülerek. Gülümsedi Funda Cemil abiye. Ben yine şok, ben yine şok. Alıştım artık her saniye bir şeyler olmasından.

-Sende mi abi?
+Ne lan bende mi hayta. Ne kadar kalacaktın yalnız başına?
-Nereye kadar giderse kalacaktım abi. Biliyorsun beni.
+Yok efendim, bilmiyorum. Bilmezlikten geliyorum, itiraz mı ediyorsun?
-Of abi demek isterdim de, iyi ki diyebiliyorum abi. Teşekkür ederim. Her şey için. Hepinize teşekkür ederim ailem. (dedim ve sarıldım herkese sıkı sıkı)

Herkes resmen bu anı bekliyormuş gibi bakıyordu bize. Benim hiç bir şeyden haberim yokmuş. Sadece benim haberim yokmuş. Senaryosunu kendim yazdığım hayatımda, daha büyük bir sahnenin başrol oyunsucu olmuşum habersiz. Gözlerim dolu dolu, nefesim daralıyor. Boğazıma düğümlenen bir şeyler var ve gitmiyor. Bir sevdiğim kadına bakıyorum, bir ailem bildiğim insanlara. Ulan ne de güzel bir tablo bu be. Vallahi bak...

"Yakardı ciğerlerimi sigaranın dumanı sessiz karanlıklarımda kendimi dinlerken. Gecenin şerri de hayrı da üzerimde olurdu, ben çıkmaz sokaklarda kaybolurdum kendi içimde. Oysa ben bunu hayal etmemiştim ki, bunu düşlememiştim rüyalarımda. Geceler boyu ekgib kalan yanlarımı tamamlamaya çalıştım. Gündüzler kalabalık, güneş ışıl ışıl ama ne kadar vursa da yüzüme istediğim, aradığım şeyi bulamam. Yalnızım, koskoca dünyada milyarlar içinde eksiğim. Yarımım... Çatı katında çok döktüm göz yaşlarımı metrelerce aşağıda ki toprağa. Hep sessizdi evim, hep bir incinlık olurdu odalarında. Bazen bağıra bağıra şarkılar söylerdim doğaçlayıp, bazen susardım ansızın elimde kalan son sigaramla bakışarak. Çok yorulmuştum, çok ağrıma gider hale gelmişti bu durum. Evet, yalnız kalmayı ben seçmiştim ve bundan şikayet etme hakkım yoktu. Bu şansı tanımamıştım kendime. Özledim eski günlerimi. Okuluma gittiğim sabahları, babamın yolunu gözlediğim akşamları, annemin sarılmalarını... Ağlıyorum. Evet, tam da şu anda ağlıyorum ama kimse görmüyor. Size gülerken içime ağlıyorum ve farkında değilsiniz. Bu kez hüznüm değil dört bir yanımı saran, mutluluğum... Artık evim daha neşeli, çatı katında izlediğim yıldızlara bir tane daha eklendi. Babamın yolunu gözlediğim zamanların yerini farklı şeyler aldı, yeni bir aile, yeni bir hayat. Üç yılın ekgibliği bugün tamamlandı. Yarım kalan benliğime ortak oldu bir kadın, özlediğim duygularıma can verdi... "

+istediğin kadar izinlisin Can. ister geçerken uğra, istersen yıllar boyu özlet kendini, her zaman yerin var Cemil abinin, kardeşlerinin yanında.

Müsaade aldık herkesten, ayaklandık ruhumun diğer yarısıyla kapıya doğru. Bir sarılmadır ki bu, şimdiye kadar hiç biri koymamıştı böylesine içten. Bir yandan en büyük mutluluğumu yaşarken bir yandan hüzünlerin en tarifsizi kaplamıştı yüreğimi. Hiç bir şey bitmiyordu aslında ama nedense veda gibi geliyordu bu sefer o kapıdan çıkışım. Çok karıştırdınız be duygularımı birbirine. Nasıl kendime gelebilirim ki ben şimdi.

+Gidelim mi sevgilim? (asla bırakmayacakmış gibi sıkı sıkı ellerimi tutarak)
-Uzaklaşalım mı buralardan bir süre?
+Hadi toparlayalım bavullarımızı (sormadı bile nereye diye, neden diye)

Bindik bir taksiye, ikimiz de şoföre bakıyorduk, biraz daha hızlı dercesine. ilk çiçekli evimize gidiyorduk. Heyecanlıydık, neler olacağını bilmiyorduk, meraklıydık. Yol boyu ara ara bakıştık, gülümsedik. Sarıldık defalarca içten bir sıcaklıkla. Her şey çok hızlı gidiyordu, yetişmekte zorlanıyorduk.

Hemen indirdik bavulları dolabın üzerinden, ne kadar duracağımızı bilmeden neler varsa yerleştirmeye başladık. Kapıyı kilitleyip bizi bekleyen taksiye bindik tekrar, dün gece en huzurlu uykuma daldığım eve doğru sürdü şoför. ilk defa böyle coşkulu çıkıyorum bu merdivenleri ikişer üçer. Kapıyı açıyorum, Funda sanki her şeyin yerini daha önceden biliyormuş gibi eliyle koyduğu gibi buluyor ne gerekiyorsa, tekrar yola koyuluyoruz.

Sabiha Gökçen Havalimanı...

Saat 13:27...

Güzergâh Venedik...

Aşıklar şehri, rüyaların merkezi...

Uçuş saati 15:15...

Biletler elimizde. Bir cafeye girdik zaman geçirmek için.

-iki acı kahve alabilir miyiz?

Yüzümüzde gülücükler, bedenlerimiz sarmaş dolaş. Kahveden ilk yudum, yüzlerde değişiklik yok, mutluluk seli yerle yeksan ediyor duvarları. ilk defa acı değildi kahve, ilk defa bu kadar lezzetli, bu kadar güzel geldi.

"327 sayılı Venedik seferi için son çağrı!"

Koşturarak uçağa yetiştik. Hemen yerimize geçip derin bir nefes aldık. Gerçek olamayacak kadar güzel ilerliyor her şey. Uçağın kalkışını bekliyoruz. Hostes geliyor, her zaman ki şeyleri tekrarlıyor, kemerlerimizi bağlıyoruz.

Motorlar çalıştı...

Kaptan pilotun anonsu...

Hareket ediyoruz...

Yerden temasını koparan uçağın süzülüşüyle yukarıdan bakıyoruz artık istanbul'a. Ellerimiz ayrılmıyor saatlerdir. Bulutlara yükselmenin heyecanıyla gülüşmeler filizleniyor yüzümüzde.

+Eğer bu bir rüya ise hiç bitmesin. Ebediyen uyumak istiyorum.
-Eğer bu bir hayal ise asla batmasın sular altına, son nefesime dek düşlemek istiyorum.

Funda'nın başı omzumda, ben gözlerimi kapamış hayallere dalmış halde geçirdik yolculuğu. iki saatten kısa sürdü gelmemiz, hemen indik uçaktan, kontroller falan derken en sonunda çıktık havalimanından.

Bir araç kiraladık, doldurduk çantaları bagajına, düştük şehir merkezine doğru yollara. Otel bulmamız lazımdı, ilk işimiz buydu. Rehber olarak aldığımız kitapçıkta her şey yazıyordu. Otellerin adresleri, numaraları falan ihtiyacımız olan ne varsa. istanbul'un ilk gecesi gibiydi, bir kaç yeri aramak, gezmek zorunda kaldık bir oda bulabilmek için. En sonunda yerleştik bir yere ve şimdilik 15 günlük kiraladık odayı. Daha kısa da sürebilirdi, daha uzun da.

Acıkmıştık, yorulmuştuk. Kıyafetlerimizi değiştirip bir şeyler söyledik odaya. Bu günü otelde geçirip dinlenmek, yarın yeni bir güne daha enerjik başlayıp akşama kadar şehri fethetmek istiyorduk. Funda duşa girdi, ben sigaramı yakıp balkona çıkıp insanları izlemeye koyuldum. Odadan çıkıp, oteli gezmeye başladım sigaramı bitirdiğimde. Çok sürmeden odaya döndüm, Funda çıkmıştı. Islak saçları ile karşıladı beni, şahaneydi. En doğal halleriyle görüp, o haline bağlanıyordum...