Sınıfta herkes bana bakarak fısıldıyordu. gibimde değildi açıkcası tek düşündüğüm Nehir'di.Sanane benden demişti bana.Onu en çok seven kişiye böyle bir laf etmesi onun kayıbıydı.Onu benim gibi sevecek birisini bulamazdı. Belki bu hepimizin söylediği ortak bir yalandır bu dediğim.

Olaylardan 1 yıl geçti. Nehir suratıma bakmıyordu 1 kere mesaj attım belki tekrar oluruz diye ama aynı şeyleri tekrar yaşadım Biz olamayız bla bla bla

iki yeni kişiyle tanıştım. Osman,Bedir.1 yıl içerisinde samimileştik. Nehir'e attığım mesajda Osman'ın büyük payı vardı.Öylesine gaza getirmişti ki beni olacağından emindim. Hepinizin vardır böyle arkadaşları öyle umutlandırırlar ki sizi hiç bırakmak istemezsiniz hayalinizin peşini.

1 aydan az çıktığım bir kızı neden unutamamıştım peki?Çok mu farklıydı? Yoksa hormonlarım doğru kişiyi bulduğunu beynime karşı savunuyor muydu?

10.sınıfın Nisan aylarıydı. Otobüsle eve dönüyordum. Otobüs birden durdu, diğer arabaların arkasından giderek şerit değiştirdi. Kafamı çevirdiğimde sıradan bir trafik kazası olduğunu görmüştüm. SIRADAN.Sıradan mıydı gerçekten?O sedyede yatan kişi çok tanıdık geliyordu sanki.Bal rengi saçları birisini andırıyordu. Suratı heran Sanane benden diyecekmiş gibi duruyordu. Gözleri kapalı o kadar masum du ki.

Dur! Durdur otobüsü.Herkes bu ergen neden bu kadar telaşlı dite birbirine bakınırken sırtımdaki çantam ile yapalaya yalapaya koşmaya başladım.

devam ediyorum işeyip gelicem

Edit:imla*