Eşkıyanın hükümdar olduğu bir dünyada insanlar nasıl ölür?
Ezilerek, kuma gömülerek, tecavüz edilerek, kırılarak soyuna kadar, incinerek incitilerek, aşağılanarak, hayvanlaştırılarak, yakılarak, kazıklanarak, kızgın demirlerle dağlanarak…
Peki ya bu ülkede bu topraklarda nasıl ölünür?
Adamsan düşünürsen görürsen duyarsan dinlersen bakarsan dayanamayıp haykırırsan hapiste ölünür, yetmezse; gaddarlığı öfkesini kusması üstünde tepinmesi tecavüzleri ve yahut da sadece yaşı, asılarak…
Kadınsan kadın doğmuşssan, bazı yerinde en baştan ölünür, yok eğer kadın olmuşsan erkeklik falakasında bağırarak, dayaklardan tacizlerden bakışlardan hayvanlıktan bir cehennem çemberinden geçip haykırarak…
Çocuksan hep çocuk kalarak, büyüdüğünde karşılacağın her iğrençliği çocuk yaşında yaşayarak bazen de yaşatarak ölünür, unutmaya bile vaktin kalmayarak inadına daha da çocuklaştırılarak utandıramadan, utanarak…
işçiysen sessizce ölünür, yerin metrelerce altından tersanelerin duvarlarına haykırmalarına inat, sonsuza kadar işçi kalmaya verilmiş vaatlere inat, kırılan grevlere açlığa susuzluğa tutulan oruçların boş olmasına inat ezanların sesinde sessizce bağır bağır bağırarak…
Köylüysen köylü kalmaya yemin ettiysen, sürdüğün tarlalarda ektiğin ekini biçtiğin orakların gölgesine sığınarak ölünür, her yıl içinden bir yeni yıl çıkartıp elinde avucunda kalmayan hasatlarına kesilen yağmurlarının yerini belki tutar diye bir kahve köşesinde ağlayarak, gözyaşlarıyla toprağa karışarak…
Askersen asker olarak doğdun doğamadıysan da illa asker olduysan öldürerek ölünür, emiridir demiri kesendir deyip insanlığını hatırına bile getiremeden, ana baba kardeş durmadan duraksamadan sorgulamadan yargılamadan, önce kendi köleliğine sonra hapsettiklerinin hapislerine hapsolarak…

Halksan sadece basitçe, ya gamdan kederden, ya hastalanarak ya kaderden!