biz yalnızız.. attığımız her adımda, yürüdüğümüz yolda, baktığımız sayısız yüzde... biz hayattan basit beklentileri olan basit aşıklarız. kalbimizin yarısı başkasında kaldı, ruhumuz ? o da paramparça...

yıllar ne seni bana getirdi ne de anlamlandıramadığım o koca boşluğu doldurdu. her gün yeniden tekrardan yine yine yine uzaklaştığını hissettim. insanların boş sözlerini dinlemek her gün daha da mide bulandırıcı oldu. insanlardan kaçmak düşündüğümden daha kolaymış meğerse. konuşmayınca susuyorlar. bakmayınca selam vermiyorlar. milyonların arasında görünmez olmak çok kolay. senin olmadığın bir yerde milyonların ne anlamı var ki zaten ?

senin gittiğin gün herkes şehri terk etti. kuşlar sustu, hayat durdu, güneş doğmamak üzere battı...