korkuyorum

Yazıma başlarken paketteki son dal sigaramı yakıyorum o emektar çakmağımla. Bu çakmak bile üretilirken türlü türlü işlemlerden geçti tıpkı bir öğretmen gibi.

Öğretmenlik garip bir meslek açıkçası. Düşünsenize toplumdaki hemen hemen tüm insanlar bu meslektekiler tarafından eğitilmiş, bildikleri çoğu şey bu meslekteki insanlar tarafından öğretilmiş.

Fakat şu zamanlarda bu mesleğin erbaplarına uygulanan bazı muameleler insanın içini acıtıyor.

Eskiden insanlar öğretmenlere saygı duyarlarmış, onlara yüce meslekteki insan gözüyle bakılırmış. Son dönemde olanlar ise tam tersi. Elindeki tek silahı kalem olan gariban öğretmene adeta terörist muamelesi uygulanıyor, sebepsiz yere görevinden atılıyor, hapse tıkıştırılıyorlar. Piramitteki en düşük tabakaya doğru kaydırma söz konusu bu yüce mesleği. Basit bir karalama kampanyası ile...

Tüm bunların bana göre tek bir açıklaması var. insanları, Cengiz Aytmatov' un Gün Olur Asra Bedel kitabındaki Mankurtlara dönüştürmek. Sorgulamayan, korkan, ezilmiş insanlara. Mesela ben korkuyorum. Özgür hissetmediğim için korkuyorum. Bu kalemimden çıkanlar yüzünden başıma bir şey gelecek diye korkuyorum. Ben, basit bir insan olan ben, böyle isem bir gazetedeki yazarın, bir blogerın halini varın siz düşünün!