Açıyorum telefonu alo alo diyorum cevap veren yok, kapıyorum bende. Ardından tekrar arıyor, ee yeter ama diyip telefonu açıyorum " ne var kardeşim sıkıntın neyse konuş, sessiz kalma" diyorum, "ahmet... ben... hamileyim... üzgünüm... " diyip kapatıyor telefonu. Bu kelimeleri duymak beynimden vurulmuşa çeviriyor beni. Ulan diyorum, nasıl olur, kesin intikdıbını almak için böyle yapıyor. Ama kızın numarasını silmiştim, mustafadanda isteyemem şimdi, napıcaz şimdi diye düşünüyorum derken mustafa arıyor. " Ahmet lan ... yedi ikimizden biri, kız hamileymiş, kimden olduğuda belli değil, bikaç gündür midesi bulanıyomuş, internetten araştırıp hamile olabileceğini öğrenmiş, sonra test yapmış, sonuç pozitif çıkmış. Napıcaz olm lan aldıralım şu bebeği kurtulalım " diyor. " Yapacağımız şeyin ben ... , ikimizde hayatımızda ilki gerçekleştirdik ve birimizinki tuttu, millet o kadar uğraşır yapamaz, biz nasıl yapıyoz olm, napıcaz olm biz kapat telefonu çabuk mekana gel, şu kızıda yanında getir, acele et " diyerek telefonu kapattım ve üstümü hızlıca değiştirip çıktım evden. 

Her zamanki gibi bekletilen ben oldum, fazla geçmeden kızla mustafa geldiler. Kızı görünce bağırmaya başladım " bak sakın şaka falan yapıyo olma bu işin şakası olmaz, elim ayağım titriyo sinirden emin misin sonucun pozitif olduğuna " diyorum her ne kadar içimden şaka yapılmış olmasını geçirsemde. Kızın gözleri doluyo ve sessiz bi şekilde " eminim " diyerek başını öne eğiyor. " Kimden bu çocuk? kimden olabilir? hamile bi insanın ne zaman midesi bulanır? ilk öğrendiğinde kaç haftalık olur çocuk ? biz senle şunun şurasında 3-4 hafta çıktık, 3-4 haftadırda mustafayla görüşüyosunuz, az biraz tahmin et kimden olabilir bu çocuk? " diye sorular soruyorum durmadan. Başını kaldırmadan cevap veriyor sessiz bi şekilde " bilmiyorum, bilmiyorum hiç bişey bilmiyorum. Şuan tek bildiğim şey içimde bi can daha taşıdığım ". Aldıralım bebeği, kürtaj falan yapamıyo muyuz? Kimse öğrenmeden alalım gitsin " diye atlıyor mustafa.