Iyice yalnızlaşmam ve olaylar yüzünden depresyona girmiştim. Odamdan çıkmıyor hocayla konuşmuyordum haliyla kapımızda mühürlenmemişti.
Onlar benle konuşuyor ama dikkate almıyordum bu duruma alışmaya başlamıştım. Tuvalete gittim tıkırdama sesleri, kapıya vurma sesleri duydum. Dişarı çıkmiştım haftalar sonra, ezan okundu ben yine kulaklarımı tıkadım. Hocaya rastladım.

B:Hocam hakkınızı helal edin sizide uğraştırdım.
H:Hala devam ediyormu
B:...
H:Gel. mühürleyelim- kurtul şu illetten.

Belki çölüntülüğümü, depresyonda olduğumu anlamiş son kez yardım etmek istemişti. Kapımız artık mühürlenmişti.
Artık huzurluydum tuvalete rahat gidebiliyor akşam rahat yatıyor, sabah dinç kalkıyor kahvaltımızı yapıyorduk ailecek huzurluyduk derken bir gün kapının çatladığını duvar kısmından hava aldığını yenilenmesi gerektiğine karar vermişti babam.
1 yıl geçmişti aklımızın ucundan bile geçmiyordu cinler geçip gittiğini düşünüyorduk veya öyle olmasına inanmak istedik.
Ustalar kapıyı değiştirip duvarıda onardılar.

Hocanın ölümü ile güne uyandım.