Bundan 5-6 sene önceydi sanırım. Mevsim yazdı. Liseye yeni geçmişim. Ramazan ayındaydık. Alanya'nın sıcağını bilen bilir. Çok sıcak olur. Yine şelaleden akar gibi ter boşalttığım birgündü. En yakın arkadaşım olan Mehmet'in dayısının dükkanında oturuyordum. Hamza Dayı beni çok sever, öz dayım gibidir. O da beni öz yeğeni sayar, Mehmetle bir tutar. Yanıma gelip küçük taburelerden birini çekti. "Ulan kullanilmayanbardak yaylaya mı çıksak, Mehmet'in yanına?" dedi.

Mehmet her yaz okullar kapanınca yaylaya dedesinin yanına gider. Bayadır görüşemiyoruz zaten. Hem onunla görüşmek hem de sıcaktan kurtulup kendimi yaylanın serinliğine bırakmak istiyordum.

Hemen atlayıp "Gidelim valla dayı, kurtulalım şu sıcaktan." dedim. "Tamam, valiz hazırla, sen bir ay kalırsın orda. Napıcan sıcakta zaten burda. Ben 2-3 güne kalır dönerim dükkana."

Hamza Dayı bunu derken benim gözlerim ışıldıyordu. Sevincimi gizleyemiyordum. 1 ay boyunca Mehmetle yaylanın altını üstüne getirecektik. Bir de çok sıkılmıştım şehirden.

Ertesi gün öğlen çıktık yola. Gece boyunca doğru düzgün uyumayıp laptopu oyunla doldurdum. Mehmetle sabahlara kadar oynarız diye düşündüm. Arabanın arkasında 2 tane çuval vardı. Ne olduğunu sorduğumda 1 ay boyunca yememiz için cips, çekirdek, kola falan olduğunu öğrendim. Yaylada en yakın market köyde ve yürüyerek gidelecek bir yer değil. O yüzden stoklamışlar.

Heyecandan yol bitmek bilmedi. 2-3 saatlik yolu bir günde gitmiş kadar oldum. indiğimizde hemen eve koştum. Mehmet'in dedesinin ve anneannesinin elini öptüm. Mehmetle sarıldık. Arabadaki eşyaları indirip bi yemek yedik. Yolun yorgunluğunu atmak için biraz uzandık.
Başımıza geleceklerden habersiz yayla maceramıza başlamış olduk...

NOT: ilk defa yazıyorum. Bi ekgib, bi kusur olursa affola. 3-5 kişi okursa ve okumak isterse devam edeceğim. Tamamlayacağımdan şüpheniz olmasın.