**Günler geçti böyle. Cumartesi oldu sabahtan kenanın arabasına yükledik nevaleyi çadır silah falan. (Yer belirtmiyorum) avlanacak bölgeye doğru yola çıktık. 1.5 saat sonra ormanlık alana çektik arabayı. Aksam olana kadar çadırı kurduk ateş yaktık. Hava karardı kenan arabanın barajından 100lük rakı getirdi ulan nasıl sevindim anlatamam. Çadırı kurduğumuz yerde kegib bir tomruk vardı. Onu masa olarak kullandık güzel mezeler falan getirmiş. Dozunu kaçırmadan içtikten sonra ormana doğru açıldık. Bir tane domuz gördük. Ben sıktım vuramadım kenan sıktı ama tık yok. Silahı tutukluk yapmış benimkini istedi verdim. Silahı domuza değil ilerde bizi seyreden bir adama sıktı. inanamadım şoka girmiştim. Koşarak adamın yanına gittim. Adam kalbinden vurulmuştu. Kenana koşup sağlam bir yumruk geçirdim.

+ Sen ne yaptın lan?
- Birader valla istemeden oldu domuz zannettim.
+ Şimdi ne tak yiyeceğiz lan nasıl becerdin bunu?

Korkudan altımı ıslatacaktım neredeyse. Silah benim Silahım, ruhsatı benim üzerime, etrafta da kimse yoktu gören eden. Sahi bu adamın ne işi vardı bu saatte ormanda tek başına? Aklıma bir sürü soru işareti doluştu. Çok sürmeden jandarmalar gelir diye düşündüm. Adam zaten ölmüş ambulansa falan gerek yok olsa bile çağıramazdım. Hemen eşyalarımızı toplayıp apar topar kaçtık ormandan...