Mektubun icindekiler aynen soyleydi "Evladım *** (burda ismim yaziyor) şu hayatta ben yasiyacagimi yasadim gorecegimi gordum belki cok iyi bi hayatim olmamisti karimi dogum sirasinda kaybettim oglumuda genc yasta kaybettim kendimi herkeze yardim etmeye adadim sen gelmeden once bir cok kisiye yardim ettim en son sana kismetmis ogun o ayini yaptikdan sonra sana yalan soyledim bir ayin gibi dusun demistim aslinda oylesine bir ayin degildi anlasma yaptim daha dogrusu oyle sandilar atakan ile tugba biliyorlardi ne yaptigimi ama onlara kizma ben tembihledim sana soylemesinler diye o anki sevincini gorunce bunu duyupta senin uzulmeni istemedim kendi oglum gibi sevmistim seni belkide daha fazla bilemiyorum Allaha emanet ol kendine iyi bak"
Okurken gozlerimden yaslar akiyordu benim icin kendini feda etmisti 1 aylik tanidigi biri icin kim yapardiki boyle bir seyi mektubu okuduktan sonra aklima takilan tek bir sey vardi ne ayiniydi bu anlasma yaptim daha dogrusu oyle sandilar derken ne demek istiyordu bisi anlamamistim daha sonra mektubun arkasini cevirdigimde bir yazi daha vardi kullerle yazilmis aklima eski zamanlar geldi ve bi anliginabarabanin onunden bi golge gecti gibi oldu hava kararmisti mektubu yakip attim uzaklastim oradan ne hocanin ne yaptigini ogrenebildim nede o külle yazilan yazinin ne anlama geldigini o golgeyi gordukten sonra kendime sordugum soru suydu "Gercekten Kurtulmuşmuydum?"