Her gün şiir yazmaya başlamıştım. Kendimce beğeniyordum şiirlerimi ama okuyanlar da çok beğeniyordu okuyanlar dediğim birkaç iyi arkadaşım. Üniversitedeyiz haliyle sürekli Dersleri asıyoruz filan ama her anımı Özge ile geçiriyorum. Dedim ya çok sıkı arkadaş olmuştuk. Her şeyi anlatırdı bana bende aynı şekilde ona. Günler geçtikçe açılmam gerektiğini düşündüm. Ama onu kaybetmeyi göze alamazdım. Bir yandan da o da sanki sinyal veriyor gibiydi. Belki de benden adım bekliyordur diyip 6 ay sonra açılmaya karar verdim. Telefondan not yazdım beyler duygusal bir konuşma hazırladım ve günlerce ona çalıştım. Bir gün baş başa kahve içerken konuşmak istediğimi söyledim ama araya girmeden dinlemesini istedim. Yarım saat susmadan konuştum beyler o kadar güzel konuştum ki taş olsa dile gelir. Özge konuşma bitince ağlamaya başladı ve lavaboya gitti yaklaşık 10 dakika sonra geldi. Böyle bir konuşma olmadığını ne Benim söylediğimi ne de onun duyduğunu söyledi. Duygularım devam ederse selamı sabahı keseceğini de ekledi yıkılışmıştım beyler kalkıp gitti.