Altı ayın sonunda bıraktım peşinden koşmayı, çünkü bitmiştim beyler nefes almaya mecalim kalmamıştı onla çok ağladım o gittiğinden beri bir damla göz yaşı dökmedim gerçekten bir insan bir kez ağlamaz mı üstünden 3 yıl geçti hala bir damla göz yaşı dökmüşlüğüm yoktu.. Hümeyra diye bi kız girdi o zamanlar hayatıma düştüğümde buldu beni sevdi, sevme diye uyardığım halde sevmişti.. Kendi çapında kitap yazdı bana 120 sayfa öyle sevmişti.. Hiçbirşey diyememiştim kıza beyler insanın kalbi kırılır parçalanır.. Benim ki kararmıştı düşünsenize bir masum kalp size aşık size kitap yazan bir kız ama hiçbir tepkiniz yok. O kız her gün gülerek uyanan şen şakrak bir kızdı.. Ben hergün ağlayarak uyanmasına vesile olmuştum.. Kalbim onla kararmıştı tam üç yıl boyunca ne birinden hoşlanabilmiş ne aşık olabilmiş nede bi kızla uzun uzun sohbet edebilmiştim herşey o kadar yapmacık ve basit geliyordu ki güneşe çıkınca tenim yanıyordu beyler be...