Bunun yaptığım en büyük hata olduğunu anladım. Bir gökdelenin çatısına çıktım. Kendimi o şehrin kalabalığına, gürültüsüne ve kirli havasına bıraktım. Bütün hayatım gözümün önünden geçiyordu. Beni giben zenciler, serkanın kıllı zütü, modlar, sözlük, gibtiğim zenciler ve taş gibi karıya çevirdiğim zenci ordusu. Artık hızla yere çakılmaya doğru gidiyordum. Yer ile aramda 1 metreden az bir mesafe kalmıştı ki birden yatağımda sıçrayarak uyanmıştım.

Bu nasıl rüya dıbına koduğumun çocuğu dedikten sonra, evimin terasına çıktım ve istanbul Boğazı'nın manzarasına bakarak şarabımı yudumladım. Aniden telefonum çaldı...