yardım

Doktor sıranın bana geldiğini söyledi. “Ne sırası?” dedim. iki hasta bakıcı kolumdan bacağımdan tutup içeri soktu. Kafama elektrik verecekleri bir düzeneğe bağladılar. Son birkaç saati hatırlamıyordum. Ne yaptıysam, deli olduğumu düşünüyo olmalılardı. Böyle yanlış düşünmesinler diye sakince konuşmaya çalıştım. Beni dinlemeden bağlama işlemlerine devam ettiler. “Nerelisin toprağam?” diye sordum birine, belki tanıdık neym biri çıkarsa diye düşündüm. Deliye güler gibi gülüştüler. Rüşvet önerdim, güldüler. ilk elektrik dalgası kafamda çakınca bazı görüntüler gördüm. Bir gökdelenin çatısında, çırçıplak bir halde aşağı sıçıyordum. Deli olduğumu ben de düşünmeye başlamıştım. ikinci elektrik dalgasıyla olayın daha öncesini hatırladım. Bir kadın bana içecek bir şeyler veriyordu. Üşendiklerinden daha fazla elektrik vermediler. Dosyama beş kez elektrik verildiğini yazdı doktor. Beni yatağa atıp çay içmeye gittiler. Kimdi o kadın? Hatırlamak için daha fazla elektriğe ihtiyacım vardı. Az önceki odaya geri döndüm. Hayır, kaçak elektrik kullanmayacaktım. Henüz üç hakkım daha vardı sonuçta. Bi kere daha çaktım kafama elektriği. Hatırladım; o kadın yaşlı bir şamandı. Bir daha çaktım, aslında ajanmış o kadın, bir daha çakacakken içeri hasta bakıcı girdi. Sonunda her şeyi anlamıştım. Hastabakıcıya “Sen Kastamonulusun” dedim. Güldü, “Yine mi kendine kaçak elektrik çakmaya geldin lan?!” dedi. Gerçek şuydu, ben deliydim ve uzun zamandır buradaydım. Kafadan elektrik yemeyince uyku tutmuyodu, az önce hatırladıklarım sadece sanrılardı. Hayali rüşvet verdim hasta bakıcıya, hayali bi sigara tuttu bana. Sigarayı yaktım ve kararımı verdim. Buradan kaçacaktım. Bu gece bi gökdelenin çatısından sıçacaktım.