Hastanede bir süre geçirdim. Ege ve miray bazen eve gidip geliyorlardı. Buket de bir sefer gitmişti. Ama o sabah akşam yanımdaydı.
Buket kulağıma yaklaştı bi ara, yalnız kaldığımız bir zamandı.
Bu: çocuğumuz olmuş olsaydı , bahsettiğimiz gibi ortalıkta dolaşamayacaktı. Şimdi bu halini görüp çok üzülürdü. Babasına düşkün olurdu kesin ya (hıhıhı)
B: ne çocuğumuz mu
Bu: yaa hani bi kere bahsetmiştik ya aşkım, neyse sen yat dinlenmene bak kendini çok yorma
B: yok yok iyiyim ben
Bu:hadi canım hadi
Bi afallamıştım. Birlikte olalı 3-4 hafta kadar oluyordu yanlış hatırlamıyorsam. Çocuk muhabbeti yapmış olmamız çok garip bi durum değildi, sadece ben hatırlayamamıştım öyle birden bire.
Uyudum. Çok derin uyudum. Sanki ölüp dirilmiş gibi uyumuştum. Ne kadar uyuduğumu hatırlamıyorum. Uyandığımda yanımda ege vardı.
E: ne oldu kanka iyi misin
B: iyiyim iyiyim, buket nerde ?
E: ne buket mi , ne bileyim evdedir heralde
B: nasıl ne bileyim lan ?
E: kanka biraz daha dinlen istersen
Bişey demedim. Mal gibi yüzüme bakıyordu.
Gözlerimi kapatmıştım. Uyumaya çalışıyordum tekrar. Ama aklıma takılmıştı. Öyle dönüyordum sağa sola. Kendimi bir an boşlukta hissettim. Sanki ölü gibiydim. Ne olduğunu anlamamıştım. Böyle saçma sapan şeyler düşünürken uyuyakalmıştım yine.
ince bi sesin kapıdan içeri seslenmesiyle ayıldım, gözlerimi açmamıştım.
Fısıldayarak konuşuyordu.
"şşt ege, uyandı mı ?"