dediğim gibi gündüzleri ben hiç bişeydim dersım olmadıgı zamanlar gunduz uyurdum dersim oldugu zamanlarda ders saatıne kadar uyumaz dersten sonra eve gelınce uyurdum o gün eve gidincede uyumamıstım butun gün o cocuk aklımdaydı kimsesi yoktu belli üsü başı kir içinde millet cocuklarına en pahalı oyuncakları alırdı en kalıtelı elbiseleri ama o cocuk bunlardan cok uzaktı kimi kimsesi yoktu elınde bi pecete gezinip duruyodu durduk yere o garıbana vurdu pekekent o cocugun orda yasadıklarının hesabı sorulmıcakmıydı cocuk aglayıp kacarkende arkasından gulmuştu serefsiz herif o gece hep o cocugu dusundum ben bu olaya şahıt olmuştum olayı en dramatık halıyle hissetmiştim kim hesabını sorucak diye kendi kendime sordugumda bi anda benden baska kımsenın bılmedıgı bı olayda butun sorumlulugu ustumde hissettim ama ben iki kelime edemeyen adam dolmuşta para uzatamayan simitçiye bi simit verir misiniz diyemicek kadar bitik biri napabilirdim ki ben