iki yalnız,
ama yine de artistliğinden, havasından ödün vermeyen iki yalnız insan.. yaşına başına
bakmadan, "gerçek sevgi" diye nitelendirdiği ve artık yalnızca masallarda olan bir efsaneyi
kovalayan iki insan..
o gece, masada adeta ellerimizi koyacak yer bulamadan, saatlerce konuştuk.. arada konuyu
değiştirdim sıkmamak için..ama bütün yollar oralara çıktı,
yalnız ve eşini arayan, karamsar bir ruh, bir diğeriyle karşılaşınca böyle mi olurdu?
mine nin o neşeli ve gamsız görüntüsünün altında aslında ne kadar kırılgan ve duygusal bir kız
olduğu anlamıştım o akşam..
ve o,
hiç geri adım atmadı, kaçmaya, konuyu çevirmeye, savsaklamaya çalışmadı..ben konuştum..o
konuştu..
o kadar derine indik ki o gece, öyle felsefe yaptım ki ben.. öyle özlü sözler.. öyle benzetmeler..
öyle betimlemeler..
öyle güzel bakti ki o o gece, öyle güzel kaçırdı ki arada bakışlarını.. öyle güzel destekledi ki
tanımlamalarımı.. öyle güzel yorumladı ki yalnızlıklarımızı..
işte öyle güzel bir gece oldu beyler.. öyle güzel..ve öyle unutulmaz..