o gece yine bir medeni cesaret örneği gösterek, yan masadaki, hiç tanımadığımız gruba "beraber
tabu oynasak iyi olurdu" gibisinden bir laf attı,
nitekim tabu oynandı, hayatımızda görmediğimiz insanlarla bir anda kahkahalar arasında kelime
tahmin etmeye çalışırken bulduk kendimizi *
çok güzel bir geceydi o da, renkli ve farklı.. zaten hala hatırlıyor olmam bunu gösteriyor. gece
boyu, o şamatanın arasında, hemen karşımdaki mine ile gözlerimiz onlarca defa buluştu birbiriyle,
onlarca kez gülümsedi dudaklarımız.. sanki biz, gece içince gece yaşıyor gibiydik, o eğlencenin
arasında, o kalabalık ve gürültünün içinde, herkesten habersiz, yine çok ama çok şey paylaştık
içten içe..
çarşamba günü gibtiğimin sınavına girip dönüş için biletimi almıştım,
bursaya döndüm ve bir sonraki hafta salı günü olacak olan diğer bütünlemem için çalışmalar
başladım.
o ara okan a ulaşmaya çalıştım ancak msn de göremediğim gibi, mesajlarıma da cevap
vermemişti.. adam kendini kaptırmış beyler, ya it gibi çalışıyordu, ya da it gibi geziyordu.. neyse,
ben ona sorardım her türlü bunun hesabını.
mine ile mesaj trafiğimiz epey ilerlemişti, bizimkilerinde de gözünden kaçmayan bu durumu
"arkadaşlar yeaa, sınav şeyleri" falan filan diye savuşturdum. zira artık aşk hayatımı onlarla
paylaşıp, biten ya da başlayamayan her ilişkinin ardından içten içe onları da üzmeye gerek
olmadığını düşünmüştüm.
"karı gibi her taku anana babanı mı anlatıyon lan?" derseniz, haklısınız. ama öyle yetişmiştim,
süt çocuğu sayılırdım. o zamanlar rulez buydu beyler, utanacak değilim.. şimdiki halimden daha
çok utanıyorum hatta..
mesajlaşmalarımızın birinde, bir gece, yine kontrolsüz şekilde epey duygusala bağlamıştım. o
zamanlar etkisinin farkında olmadığım,