bir kaç kere yüzünü, saçlarını okşadım, hemen kızarıp bozarıyordu..hem çatlak, hem utangaç
sevgilim * muhabbet boyunca bize dışardan bakan birinin göreceği tek şey, birbirini gerçekten
seven, şirin bir çift olduğumuzdu.. zira tüm o yoğun duygulara rağmen aramızdaki temasları
abartmamıştık. daha ilk günden ne teması zaten demeyin, ilk günden öpüştüğüm, becerdiğim
kızlar da oldu.. hepinizin olmuştur, ya da olacaktır..
lakin mine öyle bir kız değildi, zaten ben daha ilk konuşmamızdan beri öyle olmadığını anlamış ve
onun sınırlarına kesin olarak saygı duymaya karar vermiştim. eğer canım sürtüşmek, gibişmek
isteseydi cerenle takılırdım, mineyle değil..
hava kararmıştı, ciciş kafeden çıktık, zorla hesabı ödedi, kasadaki kafe sahibi kadına şirin şirin
gülümseyip, garson olan kızına çıkarken havalı ve pis bir bakış daha attı (deli * ).
acıkmıştık, "pizza yiyelim mi?" dedi.
"bana uyar ;)"
soğuk sokaklarda, birbirimize sokula sokula, tin tin adımlarla pizzacıya doğru ilerlemeye
başlamıştık. omuzlarının omuzlarıma her sürtünüşü, üşüyüp kolunu her titretişi, içime tarifsiz bir
koruma ve sahiplik duygusu dolduruyor, oracıkta onu sarmalamak, içime, göğsüme, kalbime
sokmak istiyordum.. öyle ki, ne kadar sarılsam yetmezdi sanki..
elimi elinden kurtarıp omzuna attım, hafiften tip tip bir bakış atar gibi oldu,
"üşüdün diye sarayım dedim" deyip pişkin pişkin güldüm. hadi hadii dercesine kaş göz oynatıp,
kendi kolunu da benim belime attı.."sen de üşümüşsündür"
bu imalarına, kontralarına gerçekten hasta oluyordum beyler..bu kız benim hem kankam, hem
sevgilimdi.. gerekirse ablam-annem filan da olabilirdi, o potansiyeli de görmedim değil. biz,
sevgiyi ve birbirini geç bulmuş iki sevmeye, sevilmeye aç ruh, nasıl etsek de bu güzel duyguları
birbirimize, bazı sınırlara riayet ederek aktarsak diye fırsat kolluyorduk aslında. havanın
soğukluğu filan bahaneydi *
http://fizy.com/tr#s/1aiv70