beyler moralim bozukken, nasıl bir gibkoluktur bilmem ama çok daha konsantre oynarım..sanırım
yine bir çeşit "tutunacak dal" duygusu..
2 numaralı açık basket sahasına doğru ilerlerken kenarda azımsanmayacak bir kalabalık da
gördüm, bizim çocukların çoğu, soğuk havaya rağmen şortlu mortlu, karşı taraf desen öyle.. bir
ben hıyar uzun eşofman, üzerimde kapşonlu filan, basket oynayacaktan ziyade rap yapacak
gibiyim yani,
neyse,
karşı taraf makine 3. sınıflar, olcay var ilk tanıştığımız çocuk, sonra bir tane de artist bir eleman
var, ilk dikkati çeken, ısınma hareketleri, şut mut takılırken, kendine en güvenli ve ciddi duran o,
serhat a sordum, eleman profmuş, bildiğin alt kulüp oyuncusu, a2 takımında mıdır nedir artık
bilemem, var mı öyle bir şey..her neyse..
maç öncesi halka olduk,
bizim takım, tunahan, necati, ben, serhat ve bekir. tuna gene pivot oynayacak (1.90 bile olmayan
boyuyla * ) ben-serhat mevkimizdeyiz, diğerleri de takılacak işte öyle..
karşı tarafı pek tanımıyorum ben, ama dediğim gibi o eleman epey etkili olacak gibi,
bismillah dedik başladık,
ben hem ruh gibiyim böyle..aklım ebesinin amında, hem de focus bir durumdayım..o ikisi nasıl
aynı anda oluyor derseniz, ben de bilmiyorum ama birazdan biraz daha tarif etmeye çalışacağım
•
http://fizy.com/tr#s/16psc1
maç başladı,
çok fazla uzatmayacağım beyler..sadece karşı tarafı da biraz tanımanız iyi olur zira ilerleyen
bölümlerde ortak amaçlar uğruna yollarımız kesişecek..basket masket hikaye aslında..
gerçi evet bu kısımları yazmayı da sevmiyor değilim, zira istikrarlı olarak iyi yaptığım ender
şeylerden biri basketbol, birazcık hevesimi alayım..