ben iyice sinir olmuş, sağa sola bakınadururken, alt katta (yani orkestranın olduğu kat, biz asma
katın kıyısındayız böyle.. aşşağıyı net görebiliyoruz) tam kafamı masadan sağa çevirip bir miktar
aşağı açı yapınca görebildiğim, mekanın kapıya en yakın, duvara dayalı "l" şeklinde koltuklu bir
masada, sarışın bir hatun gördüm.
yalnız epey sarışın yani, epey beyaz tenli, saç rengi ve ten rengi gülşenin şu son haline benziyor,
ya da seçkin piriler e de benzetebiliriz..tek farkı bu hatunun doğal olarak o saç rengine sahip
olması..
o tarafa doğru bakmaya başladım, çünkü kız cidden değişik bir tipti, farklı bir güzelliği vardı ve
dikkat çekiciydi.
mine o yöne baktığımı görünce kafasını çevirip masada oturan kız grubuna baktı,
"olta mı sallıyorsun?" deyip kıkır kıkır güldü..bu girişimimi ciddiye almamıştı..
ben laf arasında bakmaya devam ettim, ta ki malum hatunla göz temasını kurana kadar,
işin tuhafı, o teması da kurduk beyler *
şimdi burada konuyu biraz kesip güncel bir toplumsal problemden bahsetmek istiyorum;
beyler fok balık çok yal...
elbette konumuz bu değil * ... konumuz yine kızlar-kadınlar..ve onların her geçen gün değişen,
teknolojiye ayak uyduran abuk subuk huyları.. facebook meselesi değil.. erken bir tahmin oldu bu,
daha sonra bunu da konuşacağız hikaye aralarında detaylıca,
konumuz kızların eline artık, doğuştan otomatik ve fiks olarak yapışık vaziyette geldiğine
inanmaya başladığım telefonlar.. evet bildiğiniz cep telefonları lan..
özellikle üniversiteliyseniz,
gidin, kampüsünüzün kafesinde bir masaya oturun..bir çay söyleyin kendinize, simit alın..
sonra da etrafa bakınmaya başlayın.. masaları gözlerinizle tarayın..ve yalnız kızların bulunduğu
masalara odaklanın