aileler evlenmeye karar verdiğimizi düşünürken her şeyi bir bir anlattım.

tüm samimiyetimle, içimden gelenleri kendime şaşırarak konuştum.

ve o sırada sevgilimin elini öyle sıkı tuttum ki, artık çocuk değildim.

o andan itibaren kendime güvenimin geldiğini hissetmiştim. ailelerimiz anlayışlı insanlardı ama bu çocuk mevzusu onlara da fazla gelmişti.

yine de iki taraf da o toplulukta fevri davranmadı. "naptınız çocuklar" diye buruk bir soru sordu sevgilimin babası.

"sevdik" dedim. babam araya girmişti. "olan oldu" diyerek sevgilimin ailesini teselli etmişti