sinirle bir nefes çekti.. burun delikleri büyüdü..
"olum bak..o akşam masada sizi izledim..ve emin ol sizin yerinizde olmak için çok şey feda
edecek insanlar var..bir aşk bulmuşsun..bir ilişki tutturmuşsun.. bırakma..saçmalama.. neyse
sorun, düzelir.."
anlamak istemiyordu beyler..
daha tolgaya bile bunu kabul ettiremezken, ben? kendi kendime nasıl ettirmiştim? nasıl olmuştu
da bunca zaman varlığından bile haberimin olmadığı "öteki ben" bu kadar kısa bir zamanda böyle
güçlenip o savaşı kazanabilmişti?
kendimi şeytan tarafından ele geçirilmiş gibi hissediyordum... o sözler, benim sözlerim değildi..o
ses.. benim sesim değildi..
şeytan konuştu;
"abi sevmiyorum ki ben ya?..muhtemelen en başından beri hemde... nasıl diyeyim.. ihtiyacım
vardı tamam mı?..zor durumdaydım..öz güvenim yerle bir olmuştu... bir şeylere tutunmam
lazımdı.. artık toparladım.. ihtiyacım kalmadı.."
tolga beni şaşırtan bir şekilde bu son sözlerimi soğukkanlılıkla dinledi... oysa ben ana avrat
dümdüz giderek üzerime çullanır diye bekliyordum.. sonra konuştu,
"iyi abi..iyi. sonra gene yaşayan ölü gibi dolanırsın işte günlerce.. aferin..bir şey demiyorum.."
lan herkes de bu ayşen sonrası halimle posta koyuyordu bana..o kadar mı kötü olmuştum ben o
ara yahu?
"tolga.. içmeye gidelim mi bizim yere?"
"gibtir git.."
"tolga... kanka ihtiyacım var..bak, böyle rahat konuştuğuma bakma.. çok doluyum oğlum.. bildiğin
gibi değil.. konuşmamız lazım.."
yüzü ekşimiş bir şekilde baktı..