çünkü bir zamanlar nefret ettiğim tarzda bir adam olup çıkıyorum..yaptığım her hareket ve attığım
her adımda... daha da çok benziyorum..
http://fizy.com/tr#s/13s7g6
öğlenden sonra okula gittim..ebruyu tahmin ettiğim gibi buldum..
yüzü asık, kederli bir ifade..ben ise "hay allah ya..olacak iş değil" modundaki esnaf amca
sıfatındayım.
"naber canım?" dedim sakin ve pozitif bir sesle..içten bir biçimde gülümsemeye çalıştım, gittim
yanına oturdum, otomatik bir biçimde saçlarını okşayıp elimi omzuna koydum..ama öyle laubali
bir biçimde değil, gayet insancıl şekilde.
yüzünü bana çevirmedi..konuşma öncesi alınan derin nefeslerden aldı, burun delikleri
kıpraştı..yüzü "sen adam olmazsın" gülüşünü resmetti..sonra ban döndü nihayet, öyle,
konuşmadan, aynı "inceden hesap sorar ve cevap bekler" bir şekilde bakmaya başladım..
mesajı aldım, evet, öt bakalım tsigalko,
yazdığım senaryoyu, gayet sakin ve pişman bir biçimde oynadım, tahmin ettiğim gibi, "haber
veremez miydin?" tarzı sorular sordu..bahanelerimi öne sürdüm..en sonunda da , "özür dilerim
canım, daha sorumlu olmam gerekirdi" deyip becebildiğim en sıcak gülümseme eşliğinde
yanağına bir öpücük kondurdum.
o, hala bana biraz kızgın olmakla beraber, benim samimiyetim ve içtenliğim (yalanına sokuyum)
karşısında daha fazla diretmeyip teslim oldu.."tamam..bak bir daha bir şekilde ulaş bana..merak
ediyorum bitanem..zaten yeterince ayrı kalmadık mı?" diye damardan girdi, elleriyle yüzümü
gözümü oynarken, bir yandan da tatlı tatlı gülümseyerek,