Oda berbat bir haldeydi. Hani tak zütürüyor demiştim ya işte artık o halinden bile daha kötüydü. Her şey parçalanmış, duvarlar falan hep çatlaktı. Bunu da ben yaptım diye düşünerek kaçtım otelden. Kontrolden çıkıyordum. Ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yoktu da. Artık kendimde miyim ona bile emin değildim. Bu düşüncelerle yolda yürürken yemek yemek aklıma geldi. Kaç gündür adam akıllı yemek yememiştim. Hemen yemek yemek için pastaneye gittim. 2 tane poğaça aldım. 2 lira verdim amk. Eskiden 25 kuruşa alıyorduk. Küçücük poğaçaya 2 lira vermek zoruma gitmişti. Para desen zaten az kaldı. Bir iş bulmam lazımdı. Adam mı öldürmüşüm, bağırsak mı kesmişim şu an umurumda bile değildi. Normalde vicdan azabı çekmem lazımdı fakat normal hissediyordum. Tek sorunum paraydı.

Yolda yürürken bir grup adamın bir adamı sıkıştırdığını gördüm. En az 10 kişilerdi. “Herhalde kişisel bir mevzudur.” dedim ama birden saldırmaya başladılar adama. Sopalarla vuruyorlardı. “Saldır saldır saldır saldır” kafama yine aynı şey oluyordu. Dayanılmaz bir şeydi. Kendime gelmek için yapmam gereken tek şey çocuğu kurtarmaktı. Daha sonra saldırdım. Ama nasıl vuruyorum. Vurduğum uçuyor. Ciddi anlamda uçuyor. Birinin beli boruya saplandı. Orada adamın çığlıklarını duyanlar arkalarına döndüler ve bana saldırılarını yönlendirdiler. Yere düştüm. Nasıl olduysa hepsi birden saldırmasına rağmen hiçbir acı hissetmiyordum. Hatta biri üzerimde demir yamulttu. Ama ben hala yerden tekme atarak saldırıyordum. Kendimi tutamıyordum. Daha sonra kendi kanımın aktığını gördüm. Aklıma rüya geldi. Her yerim kan olmuştu neredeyse. Bir anda aklıma rüyamda duyduğum kelime geldi. VAHŞET dediğim anda çıldırdım. Her yer bana kan gözüküyordu. Muhtemelen gözlerim kanlanmıştır diye düşündüm ama saldırmalıydım. Rakiplerim karşımda duruyordu. Yerden bir anda kalktım. Elimle birinin kafasını parçaladım. Diğerleri kaçışmaya başladılar. Hemen peşlerinden koştum. Adamlar neden bu kadar yavaş hareket ediyorlardı? Çünkü onlar böcekti. Ben ise bir adam. Onları ezmem lazımdı. istediğim gibi oynamam lazımdı onlarla. Hepsini tek tek yakalayıp ara sokağa geri attım. Daha sonra birkaçı ağlayıp “Lütfen canımızı bağışla” “Çocuğun peşini bırakacağız” gibi sözler söylediler.

b-“Böceklerin sesi kulağıma gelmiyor” dedim ve biri hariç hepsini öldürdüm. Son kalan adamla ise kedinin fare ile oynadığı gibi oynadım. Bacaklarına demir sapladım ve adamın kollarından tutup kendime doğru çekmeye başladım. (Çetedeki eleman “ç” olsun)

ç-“Lütfen yapma. Bırak beni nolur hasta annem babam var.”

b-“Şş şşşş Sakin ol. Sadece bir böcekle test yapyorum. ilk baş ayakların mı yoksa kolların mı kopacak merak ediyorum. Gel seninle bahis yapalım. Nerenin ilk kopacağını tahmin et. Doğru bilirsen yaşarsın. Bilemezsen seni süründürerek öldürürüm."

ç-“Ne olur bırak beni” Salya sümük içerisindeydi.

b-“HEMEN CEVAP VER”

ç-“Ayağım kopacak” dedi. Ben de çektim. Bir eli ve bir ayağı koptu.

b-“O zaman beraberlik. Seni direk öldüreceğim” dedim ve boynunu kopardım. Çocuğa döndüm ve:

b-“Ateşin var mı seni pislik parçası. Yoksa ölümüne hazırlansan iyi olur.”(Çocuğa ismi belli olmadığı için ço diyeceğim.)

ço-“Evet var buyur” dedi. Korkmuyordu ama hayranlıkla izliyordu. Elinden çakmağı aldım ve cesetleri bir araya getirip yaktım. Daha sonra her terafta tek bir kan damlası kalmayacak şekilde temizledim ve küllerini çöpe döktüm. Farketmelerine imkan yoktu. Daha sonra muhtemelen bayıldım.

Edit: Evet Notepad dekiler bitti. Şimdi elle yazacam devdıbını Rez alın.