bir masa etrafında toplanmışsınız 7 kişi kızlı erkekli. o senin 2 sıra sağında. onun hemen solunda ise onun gözünde dünyanın en değerlisi oturuyor. telefonu masada, lakin yine de sevdiğine "saat kaç sorabilir miyim?" diyor. buradan muhabbet çıkartıyorlar ve o ikisi kendi aralarında, diğer dördü kendi arasında, sen ise kendi kafanın içinde bir belirsizlik ile 40 dakika geçiriyorsunuz. kalkıp sinemaya doğru yol alıyorsunuz. herkes neşeli, gülümsüyorlar. yerleşiyorsunuz salona, bu kez o senin bir solunda oturuyor ve onun solunda ise yine onun çok sevdiği var. üçünüz de birleşik oturmanıza rağmen o, kendi sevdiğine kadar yakın ki, senden bir hayli uzak. etrafta birkaç ses, fısıldaşmalar, gülüşmeler, telefondan gelen klavye sesi ile biten yaklaşık 1.30 saat ardından herkes birbirine gülümseyerek "güzel gündü" diyor ve ayrılıyorsunuz. sevgilisi olan onunla özel olarak vedalaşıyor ve ayrı yollara düşüyorsunuz. ama o ve onun sevdiği aynı yoldan gidiyorlar. arkana dönüp uzun uzun izliyorsun onları. sen ona itiraf edememiştin, o senden önce davrandı ve kendi sevdiğine itiraf etti. gözlük kullanmıyorsun ama 0.50 numara miyobun var. buna rağmen uzaklaştıklarında, birbirlerine bakarak gülümsedikten sonra onun, sevdiğini öptüğünü görebiliyorsun. parçalara ayrılmış kalbinin her bir parçası sızlamaya başlıyor. tekrar parçalanıyorlar. o yanında sevdiğiyle giderken, sen, kalbinde sevdiğinle gidiyorsun. eve vardığında, yatağına uzanıp olanları düşünüyorsun. kafede yanında, sinemada yanında, okulda yanında hatta gittiğin bir tatilde bile yanında, tamı tdıbına 3 senedir yanında olan insana, ne kadar uzak olduğunu bir kez daha görüyorsun...