"mineye sen söyledin o zaman öyle mi?" dedim donmuş halde.. hala duyduklarımı sindirmeye
çalışıyorum.. oğlum serhat..dur sen..
"... şey.. evet..ama, yani ne yapabilirdim ki? sonuçta o da benim yakın arkadaşım ve, bilmesi
gerekiyor diye düşündüm.. sonra da senle konuşurdu, belki de yanlış bir anlaşılma olduğunu
görürdük, ben de öyle dedim zaten, tsigalkoyla sakin sakin konuşun yani, çocuk seni seviyor, bir
yanlışlık vardır dedim"
"hee, çok sakin konuştu aq..saol"
"ya neyse işte..o ara siz olayı aranızda halledince, ben de serhatın gazına gelmedim yani,
sonuçta seni daha iyi tanıyorum zaten.. geçti gitti diye düşündüm..ama, sen ondan öyle sebepsiz
yere ayrılınca... film koptu bu sefer..ben sana çok kızdım başta.. sonra tabi, serhat yine devreye
girdi, gene beni pohpohladı..
buna rağmen ben yine de seninle muhabbeti kesmeyecektim, en azından ayrılığınızın üzerine
gidecekti yani..ama ben ne zaman senin yanına gelmeye yeltensem, bana attığı o bakış var ki..ya
tsigalko.. bilemezsin..inanılmaz bir pgibolojik baskı... hani, ne bileyim ben de kendimi kötü
hissettim o öyle imalar yapınca.."
evet, anlayabiliyordum.. kıza resmen "aha gene pekekentin yanına mı gideceksin? git git de seni
de gibsin" bakışı ve imaları atıyordu serhat efendi..