ellerimi uzattım, yüzüm nispeten nötr ifadeye gelmiş olmalı..başımı yana büktüm, kaslarımı
yırtmak pahasına zorlayarak gülümsedim hafifçe, "gel" dedim..göz kırptım..
bana karşı koyamazdı beyler..ne olursa olsun, ne yaparsam yapayım, gel dediğimde gelecekti..ve
şu arada yaptığı kadınlara has triplerini de bir kenara bırakırsak, kovsam da gitmezdi.
işin tuhafı, ben de onu çağırıyordum, yani o da kendini bana alıştırmıştı bir anlamda..düşündüm
de, yarın bir gün, olmaz ya, ebru harbi harbi gibtiri çekip gitse, ne yapardım?
herhalde baştaki gibi rahat olamazdım, bu durum karşısında, çünkü ister kabul edeyim ister
etmeyeyim, bu kız kendini de bana sevdirmeyi başarıyordu..alkolün bünyenizi ağır ağır sarhoş
edip kendinden geçirişi gibi..o da, milim milim, an be an, yaptığı her hareket, attığı her bakış,
yüzündeki her gülümseyişle beni sarhoş ediyordu..
kalktı yanıma geldi..sıcak bedenine sarıldım, başını göğsüme yatırdım..saçlarını, yüzünü
okşarken bir yandan da, muhabbet açmaya çalıştım,
"ee sahi sen ne yaptın bugün?"
http://fizy.com/tr#s/21vtrh
konuşmamız nihayet normal seyrine yaklaşır, bizim ruh hallerimiz de yumuşarken, bir kez daha
ebrunun sevgisinin beni ne kadar yumuşatabildiğini farkettim..
çok, ama çok değişik bir duygu beyler..ve aynı zamanda korkutucu * * ..yani, nasıl tarif edeyim,
ne ile, hangi kelimelerle betimleyeyim bilemiyorum ki..bu kızın bana duyduğu sevginin
büyüklüğünden hem şeref duyuyor, hem de korkuyorum,
kaldıramamaktan korkuyorum,