yalan mı söylemeliydim acaba? yeterince yalan söylememiş miydim peki etrafıma?
aslına bakarsanız bir süredir nefes aldığım her saniye yalan.. bütün gülümsemelerim, bütün
düşüncelerim, bütün davranışlarım, hatta bütün hüzünlerim, yapay, yapmacık..
kendim hariç herkesi inandırmayı başardığım yalanlar..
alper az önce sorduğu, ama saniyelerdir cevabını alamadığı basit sorunun yanıtını bekliyordu..
bu tarz sorular karşısında fazla beklemek iyi değildir, insanlar uydurduğunuzu düşünebilir..
sevgiliniz varsa, vardır. yoksa, yoktur.. ortası sazan.avi den başka bir şey değildir, onu da duyan,
anlamak istediği gibi anlar.
duyacaklarından sonra benden nefret edebileceği olasılığını da hesaplayarak, yalan söylemenin
son derece büyük bir onursuzluk olacağı bu durum karşısında gerçekleri döktüm dudaklarımdan,
"var.. gibi.."
alper sessizliğimin ardından gelen bu garip yanıtımın ardından şaşırmış gibiydi, şimdi bana "nasıl
yani?" diye soracaktı,
"nasıl yani? gibi derken? * "
güzel.. muhabbeti istediğim konuma getirebilmem için doğru sorulara ve uygun soru cümlelerine
ihtiyacım vardı.
"var..ama nasıl desem.. seviyor muyum, sevmiyor muyum, seviyorsam nasıl sevmiyorum,
sevmiyorsam neden sevmiyorum.. karışık bir durum biraz.."
şimdi ya ceydayı kastettiğimi düşünecekti ya da "kavgalı mısınız?" filan diyecekti muhtemelen..
"hımm.. aranız filan mı kötü?" dedi, yüzü ciddileşmeye başlamıştı.. beklediğim cümleleri
sıralamaya devam ediyordu..