ve o masada bu kez, ilk kez, birbirini gerçekten anlayabilen, çünkü aynı acıyı yaşamış iki adam
konuşacaktı..
http://fizy.com/#s/1aj5ck
o gece..yani, cumartesi gecesinden bahsediyorum, sorumlukların bir kısmı halledilip, bir kısmı da
kenarıya atılmış şekilde, hayatımda ilk kez o derece sabırsızlanarak biriyle buluşmuş * ve benim
için artık okulum kadar (hatta ondan daha fazla) tanıdık ve sıcak olan pub a demiri atmıştım..
ben muhabbeti ağırdan almayı severim, mevzuları bir viraj gibi düşünürsek, virajı hep en dıştan,
geniş almayı seven bir adamımdır * * ..o yüzden çoğunlukla rakı masalarını tercih ederim ve o
masadan 6-7 saatten aşağı ve bir 35 lik ayarında içmeden de kalkmam..
ama o zamanlar daha rakı masası kuracak kadar taşağım olmadığı için pub da bira hamallığı
yapıyorum..ha, şikayetçi miyim? hiç değilim..
gene ağırdan aldım, aldık, muhabbeti..dersti, okuldu carttu curttu derken, 3. biranın ortalarında,
kafalarımız fondötenini sürüp rimelini çekmeye başlarken, biz de malum mevzuları masaya
çarpmaya başlamıştık..
biraz ben anlattım önce, ona yolu açmak babında,
yaşadıklarımı paylaştığım (tolga gibi) ya da ona birebir şahit olan (okan gibi) herkes şaşkına
dönmüş ve teselli çabasına girişmişti..
ama alper öyle yapmadı.."anlıyorum abi" dedi.."anlıyorum.."
anlıyordu..
damdan düşenin halini, damdan düşen anlıyordu..boş tesellilerde, edebiyat oyunlarında
değildi..çünkü hiç bir merhemin, bir zamanlar açılan o yaraların izini tamamen kaldıramayacağını