anlayabiliyorum..
"bu sinem de ne oldu öyle yauu afet oldu"
"çok manyak çanak varmış aslında ha"
"olum çok pis gideri var lan, alper şimdiye gibmediyse bunu hiç bir şey bilmiyorum huhahaha"...
anlayabiliyorum..
ama daha da iyi anladığım bir şey var..o da alperin, tüm bunların sebebinin bir başka erkeğe karşı
kaybetmesi olduğunu öğrendiği andaki çaresizliği ve çöken özgüveni.. evet..o kısmı çok daha iyi
anlayabiliyorum çünkü bu "tam olarak benim yaşadığım şey" işte..
alperin bunu öğrenmesi ise, benim gibi sinemada görerek değil, bir hastane odasında bizzat
kendi kulaklarıyla duyarak olmuş..
nasıl mı?
http://fizy.com/#s/12ieqx
alper yıkılmıştı..
her şeyini belirsiz bir nedenle kaybettiğini düşünüyordu..
ta ki o telefonu alana kadar..
ikinci dönemin ortaları gibiymiş..yani alperin sinem i kaybetmesinden yaklaşık 2,5 ay
sonra..yaraları hala kanar ve hiç bir şekilde bandaj tutmazken..
sinem in kız kardeşiydi arayan..
"alper abi, ablam hastanede..sana da haber vermemizi istedi."
alper daha telefonu kapatır kapatmaz, çantasını, montunu, dersi, geride kalan her şeyi bırakarak,
o mart günü, üzerinde sadece gömleği ve ceketi olduğu halde fırlamış dışarı..öyle okulun
duvarından filan atlamamış..beden dersindeki öğrencilerin şaşkın bakışları ve hocanın "oğlum
nereye?!" bağırışına aldırmadan giriş kapısından adeta uçarak çıkmış okuldan..
hastaneye vardığında sinem in odasını bulması zor olmamış, bir de güzel kalay yemiş kızın
ailesinden..babası neredeyse tokatı çakacakmış..zira tüm bunların sebebi o sanıyorlarmış (uzun
bir ilişkileri olduğundan ve muhtemelen kavgalarından haberdarlar ,bi de kız da onu isteyince..).