eğer susarsam..
eğer konuşursam..hay amk.. konuşursam ne diyeceğim ki sanki?
"biz olamayız", "benim sevgilim var" , "yanlış bir şey yapmayalım" demekten korkuyorum.. çünkü
muhtemelen bir araba küfür yiyeceğim (içinden, ya da dışından) ve sonunda düşman gibi
olacağız.. adama sormazlar mı, "ulan zütelek, madem sevgilin vardı, aynı yatağa girene kadar
aklın nerdeydi? eşşeğin zütüne suyu kaçırdın, şimdi çıkaracam diye uğraş dur.." diye. hem,
aynısı bana yapılsa nasıl hissederim? ana avran sövmez miyim? yüzüm tavuğun zütüne dönmez
mi?
aklıma ayşentwo ile olan yarım yamalak sevişmem geldi..o zaman bile ne kadar kızmıştım..
ne yapabilirim..
ne yapmalıyım..
ulan dıbına koyayım, sap olacağım, bir saniye bile düşünmem be..bir saniye bile.. şimdiye çoktan
tişörtlerimizi sıyırmış olurduk herhalde..
ama benim, beni seven, ve onu sevdiğime inandığım bir sevgilim var..bir şeyler yapmam lazım..
kontrolü ele almalıyım..
kontrol... tabi yaa!!
bunu neden daha önce düşünmemiştim ki?
elbette kontrolü ele almam lazımdı..ilk hamleleri hep ben yapmalıydım.. böylece o da bana göre
oynamak zorunda kalırdı.. böylece ben de geceyi istediğim gibi yönetebilirdim!
bu durumdan maksimum faydayı sağlamamı garantileyecek şey ise, karşımda bir türk kızı
olmasıydı (evet bu lafı da kullandım ya, ölsem de gam yemem artık * ). ne demek istediğimi
açayım biraz,
şimdi,
bu kızın bana karşı duyguları belli,
niyeti belli,
bu durumda ve bu şekilde baş başa kalmamızı ayarlamak için sarfettiği çaba ortada..
yani, açık seçik ve su zütürmez bir şekilde beni ve kendini neye hazırladığı gayet anlaşılabilir bir
durumda..
amaaaa..
işte, ben kalkıp şu olanların üzerine bile "ceyda, yaramazlık yapmadan uyuyalım" desem, bana,
"ne yaramazlığı ya, ben zaten uyuyacaktım?" diyerek kendini üste çıkarır..
ya da tam tersi, benim de niyetim olsa, bu sefer ilk hareketi, ilk öpücüğü, ne bileyim üzerine
çıkmamı vb. hareketleri hep benden bekler..
ee nede olsa, onlar türk kızı, bizler türk erkeğiyiz..