bir dakika.. niye utanıyorum ki?
hayır, erkek olan ben değil miyim arkadaşım? evet, tamam aldatıyorum sevgilimi.. okey.. önce
zihinselken, olayın şimdi fiziksele dönmesi mi beni tereddüte düşüren?
ceyda kıpırtısız dudaklarımı sömürmekten vazgeçip boynuma yöneldi.. üzerimdeki tatlı ağırlığı ve
vücudunun sıcaklığı, bu pek de sıcak sayılmayacak sonbahar gecesinde bile beni bunaltmaya
yetmişti, tabi bir de içten içe yanan bir ateş var, pişmanlık ve azgınlık karışımı..
azgınlık çünkü ne de olsa erkeğiz, böyle anlarda en kendine hakim, en oturaklı adamın bile
kontrolü kaybetmesi, dizginlerini uçkuruna kaptırması kaçınılmaz.. hani o sevdiğine çok bağlı, "biz
ne yapıyoruz bilmem kim??" diyen erkekler var ya, böyle kızı üstünden filan atan hani..hah işte,
onlar sadece dizilerde olur beyler.. gerçek hayatta bunu yapsa yapsa kız yapar.
ceydanın beline sarıldım, zaten bütün gücüyle yükleniyor olmasına aldırmadan onu kendime
daha da sıkı çektim, küçük tsigalko luca toninin gol sonrası sevinçleri gibi, resmen kanatlanmış
tribüne koşuyor, bir de formayı çıkarırsa tam olucak hani *
o karambolde alper in sesi bilinçaltımdan yükselip kulaklarımda yankılandı,
"abi ceyda senle ilgili ciddi düşüyor, ben konuştum. öyle göründüğü gibi bir kız değil.."
sanırım bütün pişmanlığımın sebebini bulmuştum..ben ne kendime, ne ebruya ne de aramızdaki
ilişkiye zerre acımıyordum ki başından beri..ben resmen alper in etkisinde kalıp ceydaya
acımıştım..
adam beni tek cümleyle, araya sıkıştırdığı o ufacık dip not ile manipüle etmişti.."... ciddi
düşünüyor... öyle bir kız değil... "